-
1 переставать
глаг.• kończyć• przestawać• przestać• ustawać• zaniechać• zaprzestać• znieruchomieć* * *przestawać, ustawać -
2 stop
[stɔp] 1. nprzystanek m; (also: full stop) kropka f2. vtperson powstrzymywać (powstrzymać perf); car zatrzymywać (zatrzymać perf); pay wstrzymywać (wstrzymać perf); crime zapobiegać (zapobiec perf) +dat3. viperson zatrzymywać się (zatrzymać się perf); watch, clock stawać (stanąć perf); rain, noise ustawać (ustać perf)to stop a cheque — wstrzymywać (wstrzymać perf) wypłatę z czeku
to stop doing sth — przestawać (przestać perf) coś robić
to put a stop to — kłaść (położyć perf) kres +dat
to stop sb (from) doing sth — powstrzymywać (powstrzymać perf) kogoś od zrobienia czegoś
Phrasal Verbs:- stop by- stop off- stop up* * *[stop] 1. past tense, past participle - stopped; verb1) (to (make something) cease moving, or come to rest, a halt etc: He stopped the car and got out; This train does not stop at Birmingham; He stopped to look at the map; He signalled with his hand to stop the bus.) zatrzymać (się)2) (to prevent from doing something: We must stop him (from) going; I was going to say something rude but stopped myself just in time.) (po)wstrzymać (się)3) (to discontinue or cease eg doing something: That woman just can't stop talking; The rain has stopped; It has stopped raining.) przestać, skończyć się4) (to block or close: He stopped his ears with his hands when she started to shout at him.) zatykać5) (to close (a hole, eg on a flute) or press down (a string on a violin etc) in order to play a particular note.) nacisnąć6) (to stay: Will you be stopping long at the hotel?) zatrzymać się2. noun1) (an act of stopping or state of being stopped: We made only two stops on our journey; Work came to a stop for the day.) przerwa2) (a place for eg a bus to stop: a bus stop.) przystanek3) (in punctuation, a full stop: Put a stop at the end of the sentence.) kropka4) (a device on a flute etc for covering the holes in order to vary the pitch, or knobs for bringing certain pipes into use on an organ.) klapka, rejestr5) (a device, eg a wedge etc, for stopping the movement of something, or for keeping it in a fixed position: a door-stop.) ogranicznik•- stoppage- stopper
- stopping
- stopcock
- stopgap
- stopwatch
- put a stop to
- stop at nothing
- stop dead
- stop off
- stop over
- stop up -
3 кончать
глаг.• dokańczać• dokończyć• kończyć• przestawać• przestać• skończyć• ukończyć• wykończyć• zakańczać• zakończyć• zamykać• zaniechać* * *dokańczać, kończyć -
4 прекращать
глаг.• ciąć• kończyć• krajać• kroić• obcinać• obciąć• pociąć• podwiesić• pokroić• porąbać• powstrzymywać• połamać• przeciąć• przerwać• przerywać• przestawać• przestać• rozciąć• skaleczyć• ucinać• uciąć• ustawać• wstrzymać• wstrzymywać• wycinać• zaniechać• zaprzestawać• zaprzestać• zatrzymać• zatrzymywać• zawiesić• zawieszać• znieruchomieć• zrywać• złamać• łamać• ścinać* * *przerywać, (что-л. делать) zaprzestawać -
5 прекращаться
глаг.• kończyć• przestawać• przestać• ustawać• zaniechać• znieruchomieć* * *przerywać się, ucinać się, ustawać, ustępować -
6 go off
1. viperson wychodzić (wyjść perf); food psuć się (zepsuć się perf); bomb eksplodować (eksplodować perf); gun wypalić ( perf); event przebiegać (przebiec perf), iść (pójść perf) (inf); lights etc gasnąć (zgasnąć perf)2. vt fus ( inf)* * *1) ((of a bomb etc) to explode: The little boy was injured when the firework went off in his hand.) wybuchnąć2) ((of an alarm) to ring: When the alarm went off the thieves ran away.) włączyć się3) (to leave: He went off yesterday.) wyruszyć4) (to begin to dislike: I've gone off cigarettes.) rzucić5) (to become rotten: That meat has gone off.) zepsuć się6) (to stop working: The fan has gone off.) stanąć -
7 quit
[kwɪt] 1. pt, pp quit or quitted, vt 2. vito quit doing sth — przestawać (przestać perf) coś robić
quit stalling! (US, inf) — przestań kręcić! (inf)
notice to quit ( BRIT) — wymówienie
* * *[kwit]past tense, past participles - quitted, quit; verb(to leave, stop, or resign from etc: I'm going to quit teaching; They have been ordered to quit the house by next week.) rzucić, opuścić -
8 перестать
глаг.• kończyć• przerwać• przestawać• przestać• ustawać• zaniechać• zaprzestawać• znieruchomieć -
9 прекратить
глаг.• kończyć• opuszczać• porzucać• porzucić• przerwać• przestawać• przestać• ustawać• ustać• zaniechać• zaprzestawać• zaprzestać• zawiesić• znieruchomieć• zrezygnować -
10 cesser
1. kończyć2. przestawać3. przestać4. ustawać5. zaniechać6. zaprzestać -
11 stad
1 bytność 2 dukać 3 gościć 4 jąkanie 5 jąkać 6 kończyć 7 mieszkać 8 odciąg 9 odroczenie 10 opierać 11 pobyt 12 polecać 13 postój 14 pozostać 15 przebywać 16 przenocować 17 przerwa 18 przerywać 19 przestawać 20 przestać 21 przystanek 22 rozłączyć 23 stacja 24 stawać 25 stać 26 trzymać 27 ustawać 28 wstrzymywać 29 wyjąkać 30 zamieszkać 31 zaniechać 32 zaprzestawać 33 zatrzymanie 34 zatrzymać 35 zatrzymywać 36 zawiesić 37 zostawać 38 zostać -
12 itigil
1 kończyć2 przerwać3 przerywać4 przestawać5 przestać6 ustawać7 zaniechać8 zaprzestać -
13 maglikat
1 kończyć2 przerwać3 przerywać4 przestawać5 przestać6 ustawać7 zaniechać8 zaprzestać -
14 magtigil
1 kończyć2 przestawać3 przestać4 ustawać5 zaniechać6 zaprzestać -
15 mawalâ
1 ginąć2 kończyć3 niknąć4 przestawać5 przestać6 ustawać7 zaniechać8 zanikać9 znikać -
16 pumanaw
1 kończyć2 przestawać3 przestać4 ustawać5 zaniechać -
17 diňmek
kończyć; przestać; przestawać; ustawać; wstrzymywać; zaniechać; zaprzestawać -
18 togtamak
kończyć; koniec; kropka; pauza; postój; przerwa; przestać; przestawać; przystanek; ustawać; wstrzymywać; zaniechać; zaprzestawać -
19 tüketmek
kończyć; przestać; przestawać; ustawać; wstrzymywać; zaniechać; zaprzestawać -
20 dáwôdúrówawôÿíwôdá dêkundàböyé
1) kończyć2) przestać3) przestawać4) ustawać5) wstrzymywać6) zaniechać7) zaprzestawaćOtwarty słownik joruba-polski > dáwôdúrówawôÿíwôdá dêkundàböyé
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przestawać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, przestawaćstaję, przestawaćstaje, przestawaćwaj {{/stl 8}}– przestać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, przestawaćstanę, przestawaćstanie, przestawaćstań {{/stl 8}}{{stl 7}} przerywać robienie czegoś, nie kontynuować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przestać — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przestawać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przestać II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Xa, przestaćstoję, przestaćstoi, przestaćstój {{/stl 8}}{{stl 7}} spędzić jakiś czas,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przestać — I dk, przestaćstanę, przestaćstaniesz, przestaćstań, przestaćstał przestawać ndk IX, przestaćstaję, przestaćstajesz, przestaćwaj, przestaćwał 1. «przerwać jakąś czynność, nie kontynuować, zaniechać czegoś; ustać» Przestań płakać. Deszcz przestał… … Słownik języka polskiego
przestawać — ndk IX, przestawaćstaję, przestawaćstajesz, przestawaćwaj, przestawaćwał 1. forma ndk czas. I przestać (p.) 2. książk. «przebywać w jakimś, w czyimś towarzystwie; obcować, zadawać się z kimś» Chętnie przestawał z młodzieżą. □ Kto z kim przestaje … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
zdjąć — dk Xc, zdejmę, zdejmiesz, zdejmij, zdjął, zdjęła, zdjęli, zdjęty, zdjąwszy zdejmować ndk IV, zdjąćmuję, zdjąćmujesz, zdjąćmuj, zdjąćował, zdjąćowany 1. «ściągnąć, zsunąć coś co jest nałożone na coś, na kogoś (zwykle ubranie, obuwie),… … Słownik języka polskiego
dogasnąć — dk Vc, dogasnąćgaśnie, dogasnąćgasną, dogasnąćgasł, dogasnąćgasłszy dogasać ndk I, dogasnąćsa, dogasnąćsają, dogasnąćsał «przestać się palić, dopalić się, zgasnąć» Ogień dogasł. Świece powoli dogasały. przen. tylko ndk a) «zbliżać się do końca,… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego